May iba't ibang hugis ang mga bagay, may bilog, may square, may rectangle, may triangle at marami pang iba. Bawat hugis ay mahalaga sa kapakinabangan ng mga bagay. Halimbawa, ang gulong ay hugis bilog upang malaya itong pumaikot-ikot o sa madaling salita ay gumulong. Hindi tatakbo ang mga sasakyan kung ang gulong nila ay hugis square o triangle. Bata pa lang tayo ay tinuruan na tayo ng iba't ibang hugis ng ating mga magulang at mga guro. Marahil isa sa mga naging paborito nating hugis ay ang hugis PUSO.
Ang hugis PUSO ay sumisimbolo sa pagmamahal. Hindi gaya ng ibang mga hugis, na makikita natin sa ating mga paligid, ang puso ay isang natatanging hugis. Madalas ay makikita lang natin ito sa mga larawan o mga lugar na may okasyon. Ang hugis puso ay hindi tunay na hugis ng ating mga puso kundi isang paglalarawan lamang. Minsan naitatanong ko sa aking sarili, bakit nga kaya ganun ang kanyang hugis. Hanggang sa dumating ako sa isang konklusyon. :)
Naranasan mo na bang magmahal? Alam kong lahat tayo ay may mga mahal sa buhay gaya ng ating mga pamilya at mga kaibigan. Pero hindi yan ang gusto kong sabihin. Yung pagmamahal na natagpuan natin mula sa isang taong nagpakita ng kabutihan, pagmamalasakit at atensyon na hindi natin nakikita o nadarama mula sa ibang tao. Oo, yung pagmamahal mula kay special someone. Masarap magmahal, sa isang idlap bigla kang napupunta sa ibang mundo. Pakiramdam mo parang palagi kang lutang. Kung minsan nawawala ka sa focus. Hindi mo na alam kung ano ang mga ginagawa mo. Walang ibang laman ang isip mo kundi SYA. Pag kumakain ka iniisip mo sana andun sya para share kayo. At pag nagkataon naman na share nga kayo sa pagkain mo, ok lang kahit isang kagat ka lang kasi feeling mo super busog ka na at wala kang gana kasi mas may gana kang panuorin sya habang sarap na sarap sa pagkain mo. Pag namamasyal ka kasama ang mga kaibigan, physically present ka pero buong pagkatao mo nawawala. Pag naka-receive ka ng text mula sa kanya, nagwawala ka na sa kwarto mo, kawawa naman pag may kasama ka, bugbog sarado sayo dahil sa sobrang kilig mo. Pag sinabihan ka nyang maganda ka, ok ka nang mamatay, kasi feeling mo fulfilled ka na. Late ka na matulog sa gabi kasi ayaw mong matapos yung mga bagay na iniisip mo tungkol sa kanya. Madalas ini-imagine mo na magkasama kayo at magkaholding hands. Ang malala iniisip mo na kayo na! Haist! Ok lang yan. Hindi lang naman ikaw ang nakakaranas ng ganyan. Lahat naman halos ng in-love ganyan e. Kaya nga sinabi ko masarap ma-inlove. Kasi nagagawa mo yung mga bagay na dati hindi mo nagagawa. Nagiging malakas ang loob mo na gawin yung mga dating kinatatakutan mo at natututo ka ng mga bagong bagay kasi gusto mong magpa-impress. Pero madalas natututo ka maging TANGA.Masarap magmahal, oo, pero masakit din. Maraming dahilan kung bakit tayo nasasaktan pag nagmamahal tayo. Minsan kasi mahal mo pero hindi ka mahal. Parang kahit anong gawin mo walang halaga sa kanya. Minsan mahal mo at mahal ka pero hindi pwede kasi may ibang masasaktan, may ibang nagmamay-ari o may ibang umaangkin. Minsan mahal mo at mahal ka pero hindi pwede kasi iniiwasan nyo ang kung ano ang masasabi o opinyon ng iba. Minsan mahal mo pero kaibigan o kapatid lang ang turing sayo. Minsan mahal mo at mahal ka pero natatakot kayong walang patutunguhan ang mga nararamdaman nyo at may panghihinayangan sa pagkakaibigang mayroon kayo sakaling hindi umubra. Minsan mahal mo at mahal ka pero may mga pagkakataong sinisira kayo ng kawalan ng tiwala sa isa't isa. Pagkakataon na mismo ang humahadlang. Minsan mahal mo at mahal ka pero wala kayo sa tamang lugar at panahon. Na kahit ipaglaban nyo ang isa't isa hindi kayo mananalo sa sitwasyong kinaroroonan nyo. Ang sakit noh? Pero ganun talaga ang magmahal. Masarap pero masakit.
At yan ang dahilan kung bakit ganyan ang hugis ng puso. Ang dalawang curve sa taas ay sumisimbolo sa dalawang taong nagmamahalan. At ang patulis sa ibaba ay sumisimbolo sa sakit o pain na pwede nilang maranasan. Ngayon alam ko na kung bakit ganyan ang hugis ng puso. Masarsap magmahal pero masakit.
Gayunpaman, hindi ibig sabihin na masakit magmahal ay hanggang doon na lang. Ang sakit ay anino lang ng pagmamahal. Tayo pa rin ang magdidikta kung ano ang kahihinatnan ng ating mga puso. Maaaring maraming pagkakataon tayong masasaktan, mahihirapan. Mga pagkakataong akala natin ay durog na tayo at hindi na natin kakayanin. Pero sa tuwing nasasaktan tayo, lalong tumitibay ang ating mga puso. Mas nagiging matigas at buo. Ang mga sakit na nararanasan natin ay nakatutulong upang mas maging handa tayo na magmahal muli. Maaaring sa ibang taong makikilala natin o sa mismong taong nakasakit sa atin. At sa tuwing nasasaktan tayo, mas natututunan natin kung ano ang tunay na pagmamahal.
Maaaring sa paglipas ng panahon ay mabago ang hugis ng mga bagay sa ating paligid, pero hindi ang ating mga puso. Patuloy itong masasaktan, pero patuloy rin itong magmamahal.
