Man's Bestfriend?

Takot ako sa aso..

sa tuwing nakakakita ako ng aso kahit na alam kong malayo ito sa akin

hindi ko maiwasang hindi kabahan.

Maging sa mga panaginip ko,

humahanap ako ng mga daan kung saan makakaiwas ako sa aso.

Marahil nakakatawa para sa iba, 

pero masisisi mo ba ako kung alam mo ang puno't dulo nito?

Isang pagkakamali ang nagawa ko kaya't nagsimula ang takot kong ito.

Naaalala ko pa ang araw na iyon,

namamasyal kami ng ate ko ng biglang bumukas ang isang gate.

Lumabas ang isang batang babae dala ang kanyang aso,

malaki ito at kulay itim.

Nanlilisik ang mga mata nito at nag-aambang sunggaban 

ang sino mang magkamaling kumilos.

Pinigilan ako ng ate ko na gumalaw 

sa kaalamang hindi magdadalawang isip ang asong ito na kagatin ako.

Nanatili ako sa tabi nya na hindi halos humihinga

sa takot na baka maramdaman ng aso 

maging ang hangin na lumalabas sa aking ilong.

Ilang sandali pa'y nakaramdam ako ng pagka-inip,

marahil dulot ng pagiging bata

na hindi mapakali ng walang ginagawa.

Inisip kong kung tatakbo ako ng mabilis ay hindi ako nito aabutan.

At malaya na akong makakapaglaro pagkatapos.

Palibhasa'y musmos, di ko alintana ang kakayahan ng isang aso

lalo na sa pagtakbo.

Tinanaw ko ang daan na maaari kong takbuhan.

Nang masigurado kong walang sasakyan na makabubundol sa akin,

sinimulan kong tumakbo.

Sa isip ko'y malaya na ako.

Subalit sa aking paglingon habang ako'y papalayo,

nasulyapan ko ang asong itong papalapit sa akin

na animo'y hangad akong unahan sa finish line.

Sa sobrang takot ay binilisan ko pa ang pagtakbo.

Isang batang pilit inihahakbang ng malaki ang maliliit nitong mga paa

mailigtas lamang ang nanganganib nitong buhay.

At ang kaawa-awang batang ito ay hindi na kinaya ang pagod

ng mga paang hindi sanay sa takbuhan

at tuluyan nang sumubsob ang murang katawan sa lupa.

Inisip kong iyon na ang aking katapusan.

Mabilis ang mga pangyayari.

Naramdaman ko na lang na inaalalayan na ako ng ate ko sa pagtayo.

Buhay ako!

Ligtas ako at walang kagat ng aso!

Tanging galos lang sa mga tuhod at siko ang aking tinamasa.

Kanino ba ako dapat magpasalamat?

Sa isip ko'y inalalayan ako't niligtas ng Guardian Angel ko :)

Ikinuwento sa akin ng ate ko ang mga pangyayari.

Inabutan daw ako ng aso't sumunggab sa likod ko.

Mabuti na lamang raw at nadapa ako

kaya't nakalagpas sa akin ang asong iyon

at mabilis napigilan ng amo nito.

Nakaligtas ako subalit magmula noon,

hindi na naalis sa akin ang takot sa mga aso.

Isang bagay ang natutunan ko sa pangayayaring yon.

Hindi mo dapat pinapakita ang takot mo sa mga aso.

Ngayon alam ko na ang dapat kong gawin.

Sa katunayan, may mga alagang aso kami sa bahay.

Kapapanganak lang ng dalawa naming aso.

Tig-lima silang anak.

Sa kabuuan ay may tatlong aso at sampung tuta kami sa bahay.

Noong panahon, takot ang mga tao sa aso.

Subalit ngayon, tila mga aso na ang dapat matakot sa tao.

Iba't ibang mga paraan ng pang-aabuso ang ating nababalitaan.

Nariyan ang pagkatay sa mga aso para lang gawing pulutan;

Ginagawang katuwan ang pananakit sa kanila;

Ipinapasok sa sako at sinasabit sa mga sasakyan;

Mayroon pang iba na naglalagay ng paputok sa nguso ng aso.At marami pang iba.

Nakakalungkot mang isipin,

tila hindi na nabibigayang halaga ang mga hayop na ito.

Tinagurian pa man din nating silang "man's bestfriend"

sasaktan lang rin naman pala natin sila.

Ganun ba ang nais nating gawin sa atin ng ating mga kaibigan?

Ang mga hayop ay nakararamdam din ng sakit.
Ngunit marunong din tumanaw ng utang na loob.


Isa si Tabang sa mga kahanga hangang halimbawa
ng mga asong ipinaramdam ang kanilang pagmamahal sa kanilang amo.
Iniligtas ni Tabang ang among kamuntik nang mabangga ng isang motorsiklo.
At sa kasawiampalad, ito ang kanyang kinahinatnan..

Kung tutuusin at kung iisipin 

malaki dapat ang galit ko sa mga asong ito

dahil sa nangyari sa akin.

Ngunit hindi ganun kakitid ang utak ko

upang saktan ang mga hayop na walang muwang.

Biniyayaan tayo ng higit na talino at kakayahan ng Maykapal,

higit sa anu mang nilalang dito sa mundo.

Nawa'y gamitin natin ito upang pamunuan 

ang mga bagay sa paligid natin 

ng may pagmamahal at pagmamalasakit.

Maging hayop man ito o ating kapwa tao.